Σκοτείνιασε, μα δεν σε νοιάζει..
Οι φωνές γίνονται πιο δυνατές.. σχεδόν κραυγές
μα εσύ δεν ακούς πια.. παρά μόνο την ηχώ τους
που χτυπά τον τοίχο σου ρίχνοντας κάτω όσα είχες ζωγραφίσει..
Σκοτείνιασε..
Ούτε κερί δεν άναψες.. - όπως παλιά για να σου φεύγει ο φόβος.. -
μα βλέπεις τα πάντα τώρα.. κι ας είναι σκοτάδι..
Περνούν οι σκιές μια- μια από μπροστά σου..
Επισκέπτες από άλλον κόσμο, θαρρείς κι άλλη διάσταση
Περνούν χωρίς να βλέπουν πως τους χαμογελάς
και γέρνοντας το κεφάλι τους κλείνεις το μάτι ..
Δεν σ ’ακούν…
Καλλίτερα …
δεν θα καταλάβαιναν τι νόημα έχει το ευχαριστώ που ψιθυρίζεις.
Σκοτείνιασε, νύχτα μου !
Καλή σου «μέρα»!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου