Επίλογος

Το παιδί που έχει πονέσει είναι πολύ δύσκολο να κάνει το ίδιο αργότερα σε άλλους.
Εκτός αν «φρόντισαν» να «τιμωρηθεί» για ότι του προξένησαν..
Η καραμέλα που πιπιλάμε ότι τα κακοποιημένα παιδιά γίνονται βίαια αργότερα,
είναι ίδια με την καραμέλα που τα παιδιά χωρισμένων γονιών γίνονται ναρκομανείς .
Αυτά τα παιδιά θα γίνουν βίαια μόνο αν δεν βρουν ανταπόκριση στην μεγάλη αγάπη που κρύβουν μέσα τους, για το κάθε τι.. κι αν γίνουν βίαια θα τιμωρήσουν τον εαυτό τους.
Όπως έκανε η Άννα..
Μεγαλώνουν με πολύ θυμό αλλά μόνο για τον εαυτό τους..
Και αυτόν τον θυμό τον βγάζουν για το καλό των άλλων.. να μην περάσει άλλος ότι πέρασαν τα ίδια.. να μη στερηθεί κανένας ότι στερήθηκαν αυτά, να ζήσουν όλοι μια ζωή που αυτά ονειρεύτηκαν.. και κυνηγούν την αδικία που την αναγνωρίζουν σαν κάλπικη δεκάρα έστω κι αν πρόκειται να βρουν το μπελά τους..
Αν προλάβαινα θα έλεγα της Άννας να αποστασιοποιηθεί απ αυτό το κοριτσάκι του ορφανοτροφείου.. να το δει σαν ένα δεύτερο πρόσωπο.
Να το πάρει αγκαλιά, να το προστατέψει, να το αγαπήσει, να το κανακέψει, να του δώσει όσα δεν του έδωσαν οι άλλοι ..Και να κλάψει..να κλάψει πολύ μαζί του..

Και τότε ο θυμός θα φύγει σιγά-σιγά.. αυτό θα έλεγα της Άννας ..δεν πρόλαβα όμως..
και τα βάζω με μένα ..