11 Ιουλίου 2010

Χωρίς τίτλο (απ το συνεργάτη χωρίς όνομα) Οεο!

Αναρωτιούνται οι φίλοι σου που χάθηκες
Στα κινητά σε ψάχνουν
Μα σύ μες στο μυαλό μου άραξες με ζάλισες

Θόλωσε ο νους μου απ τα τσιγάρα σου
Φύγε επί τέλους βρε αλήτη
Την πόρτα του μυαλού μου δεν μπορείς να βρεις; (από τη σούρα σου)
Ορίστε βγες από τη μύτη..

Δεν σού’ φτασε που άραξες στο νου μου (σαν πασάς)
Άρχισες και στο μπεγλέρι
Τις χάντρες να μετράς

Το τσίκι-τσακ με τρέλανε
Θα πέσω απ το μπαλκόνι ( στο γκαζόν)
Μου φερες πονοκέφαλο
Δεν έχω και ντεπόν

Μα την επόμενη φορά
Τα μέτρα μου θα πάρω
Για να μη βρεις την είσοδο ξανά
Ωτοασπίδες θα φορώ στα αυτιά
Θα μπουκωθώ μέχρι σκασμού
Μέχρι οι μπουκιές να βγούνε απ τη μύτη
Να ανάψεις και να μου καείς
Σαν λάμπα αλογόνου
(Και ας είναι αυτό το τέλος μου
Ελλείψη οξυγόνου)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου