Λείπει το ποτήρι σου..

Όταν πάς κάπου για δυο μόνο μέρες και η πρώτη ερώτηση που θα κάνεις είναι που έχει ίντερνετ – καφέ πρέπει να σε δει γιατρός..

Συχώρεσε με ρε σύντροφε άφησα τη Μαρία μόνη αλλά δεν άντεχα να βλέπω άλλο τα μάτια της.. Δεν είχα τίποτα να της πω.. με καταλαβαίνεις..
Είχαμε πει Γιάννη ότι μαζί θα ερχόμαστε στο νησί σου και όταν έφυγες ξαφνικά, με πήρες τηλ για να μου πεις ότι το καλοκαίρι που μας έρχεται με περιμένεις.. Και το καλοκαίρι ήρθε.. είναι εδώ ..Είμαι κι εγώ εκεί.. Εσύ που είσαι σύντροφε;
Που είσαι ρε φιλαράκι;

Αυτό με ρωτούν τα μάτια της Μαρίας..
Τι να της πω;
Δεν θέλω να κλάψω μπροστά της..
Γι αυτό ήρθα στο καφέ..
Το μαιλ που έστειλα σπίτι μου τους παραξένεψε … μες στην καλή χαρά ο δικός σου όπως πάντα .. όταν ζορίζεται ..
- Είσαι καλά; Τι έγινε ; δεν πήγες για το μνημόσυνο; Με ρώτησαν .. (βλέπεις οι δικοί μου ποτέ δεν μ’ έμαθαν ..γι αυτούς είμαι το γελαστό παιδί…η έξω καρδιά..)

-Μην μου λέτε αυτή την λέξη ,απάντησα και τους έκλεισα..
Γιάννη.. θέλω να φύγω φίλε μου.. Δεν αντέχω τις βλακείες που γίνονται και καταλαβαίνω πως ούτε η Μαρία τις αντέχει.. Δεν της έμαθες να κλείνει την πόρτα στους παπάδες και στις απρόσκλητες μοιρολογίστρες ..

Θέλω και να πιώ.. να γίνω φέσι όπως τότε στην Καισαριανή θυμάσαι;
Τότε που μας μάζεψαν απ το δρόμο.. και εγώ τα άκουσα όλα.. βλέπεις εσύ μπορούσες ακόμα και να μεθάς.. εγώ ήμουν το βδέλυγμα..

Θυμάσαι ρέ τον Μακρή ; που τράβαγε τον γιακά του όταν με έβλεπε;
Τον είδα τις προάλλες σε μια πορεία… δεν του είπα τίποτα.. φάνηκε πως δεν ήξερε.. Μακριά από μένα! μου έγνεψε .. και μετά μ’ αγκάλιασε..
Τι να του έλεγα ρε Γιάννη ;
Ρε φίλε όση ώρα σου μίλαγα βάραγε το τηλ. Και το έκλεισα..
Και μόλις τώρα ήρθε η Μαρία και μου ψιθύρισε πάνω απ τον ώμο μου
- Έλα σπίτι…σου βρήκα υπολογιστή..

Κάτι τέτοιες στιγμές γεμίζω κακία και μίσος.. γιατί δεν θα βγάλω τίποτα.. δεν θα καταφέρω τίποτα βρίζοντας τον θάνατο.. και δεν ξέρω πώς να ξεσπάσω..
Φεύγω φίλε θα τα πίνουμε μαζί δεν μου τη γλυτώνεις