Τριάντα οχτώ

..
Τώρα! Τώρα να το πεις.. Βγές στο φώς...

Την ώρα που τα χείλη έχουν στεγνώσει
κάνοντας τα μάτια να λάμπουν άρρωστα
τώρα που οι ώρες πείσμωσαν και έμειναν σταθερές
και χάθηκε ο χρόνος γύρω

Ότι κι’ αν είναι τώρα να το πεις... Μήν κρύβεσαι..
που ο ζεστός υδράργυρος δεν επιτρέπει τις σκέψεις και τις αναλύσεις,
παρά μόνο ανακατεμένα όνειρα ,θάλασσες, βυθούς και άγραφτα
τραγούδια
κι εγώ αύριο στ’ ορκίζομαι, δεν θα θυμάμαι τίποτα.. Μη φοβάσαι…


Θα δεις ότι θα πουν:
-αυτός ο άνθρωπος στον πυρετό ψηνόταν όλη τη νύχτα
-τι περιμένατε να λέει;
Και μια ασπιρίνη γρήγορα θα μου δώσουν
χωρίς να έχω τη δύναμη να την αρνηθώ

όπως τότε .. σαι τι μου είπες;
και δ αρνήθ.. παρά σου είπ παρ
Τι απψία! Δεν με πίστ!