Όλα ..... μια "Ελλάδα"

..
Έτσι απλά χάσαμε τα ονόματά μας
Έτσι απλά τις πόλεις μας
Κι ακόμα πιο απλά τους φίλους μας..

Όλα τρέχουν… κι’ εσύ αναγκαστικά
Κι’ όλοι κρυβόμαστε σαν μικρά παιδιά..
«Πιάσε με ..αν μπορείς..»
Πόλη στην πόλη ,άγνωστη διεύθυνση
Και οι αριθμοί στην πόρτα ν’ αλλάζουν κάθε τόσο

« Φτού και βγαίνεις..»
Βγαίνεις και δεν τολμάς να ξαναμπείς
Γιατί οι πόρτες που σου δείχνουν είναι ψεύτικες.
Και σε σένα και σε άλλους.. Για να γίνεις ενοχλητικός;
Μην αναρωτιέσαι γιατί..Τίποτα δεν θέλουν να πετύχουν..
Πάντα τα παιδιά κάτι χρειάζονται για να γελάσουν..

Και συ απλά κρύβεσαι και βλέπεις από μακριά
σκιές να πηγαινοέρχονται χωρίς όνομα
από πόλη σε πόλη και οι άριθμοί πολλοί και ψεύτικοι

Και πώς να επιτρέψεις να γίνουν « ανάμνηση» οι φίλοι.
πώς τους δικούς σου ξένους ν’ αρνηθείς ..
Τους «δικούς σου» ξένους.. κουνάς το κεφάλι και γελάς ...
"Ο ξένος ποτέ δεν είναι κανενός.. "
Δικός σου, σίγουρα όχι..