Δεν προσκυνώ

Ακούραστη με κέρδιζε η μέρα απ τον Άδη
όταν αυτός στα ζάρια μ’ έπαιζε τη νύχτα.

Πίστεψα στον ήλιο
Ένιωσα το χάδι του, τη ζεστασιά του,
Ταξίδεψα μ’ αυτόν μακριά από ψυχρούς και
παγωμένους κόσμους.

Πίστεψα σ’ όσα με πίστεψαν
σ’ όλα εκτός απ το Θεό…

Γι αυτό δεν θα με δει ποτέ να τον κανακεύω
Μη περιμένει ποτέ να του υποκλιθώ
Ούτε στα πόδια του ξυπόλητη να πέσω
Ας μπαίνει απ’ όποια πόρτα θέλει
σε σπιτικά που τον υμνούν τρυπώντας μου τα’ αυτιά
..κουφός άραγε είναι;

Κι ας κάνει όσα θέλει θαύματα..
Ας βρέξει, ας χιονίσει , ας χορέψει ας τραγουδήσει
Εμένα τη μέρα μου μόνο ο ήλιος τη φωτίζει..

Κλοπή !!!!!