Το.. τρία..

....
Πνίγομαι σου λέω…μη με ρωτάς.. ακόμα θυμάμαι..
Μα ίσως να σε φοβάμαι..
όπως όλα τα όμορφα πράγματα που δεν κρατάνε πολύ.
Αυτά ..τα όμορφα που κοιτάμε στις βιτρίνες και ονειρευόμαστε
μέχρι κάποιος βιαστικός του δρόμου να πέσει πάνω μας και μας ξυπνήσει..
Σου είπα ποτέ πως εγώ ο δρόμος; Εγώ ο βιαστικός;

Πνίγομαι σου λέω…μη με ρωτάς.. ξέχασα τις λέξεις..
Αν δεν τις χειρίζεσαι σωστά τις ξεχνάς
για να μη σε σκοτώσουν..
Καμιά φορά τις σκορπάς σε «αγνώστους» .. κι έχεις πεθάνει..
δεν το ξέρεις.. το σώμα μόνο αντιδρά «επιθανάτια»
μα εσύ έχεις φύγει… αυτό το αθάνατο νερό… πλάνη..

Πνίγομαι σου λέω.. μη με κοιτάς… δεν βλέπω..
Όλη η ζωή σε εικόνες…ασπρόμαυρο φιλμ… ταινία ..
Περνάνε η μια την άλλη χωρίς να τις προλαβαίνω
Κομμένες.. μονταρισμένες.. χωρίς να βγάζω νόημα..
Ακριβώς όπως οι ζωές των δρόμων και των βιαστικών..

Καταθέτω τα όπλα.. δεν έχω πια τίποτα να πω…να κάνω,
να ζητήσω ..να απαντήσω.. παρακολουθώ μόνο..αυτό έμεινε..