31 Μαρτίου 2010

Όπως λέμε Κ.Ε.Θ.Ι. ;;;;;

...

Γυναικεία επιχειρηματικότητα… 2010!

Να σου πάρω μια συνέντευξη που θα είναι όλη δική σου..
Να σε ρωτήσω , να σε ψάξω , να σε βάλω να απαντήσεις γραπτώς σε ερωτήσεις
κι ας απορείς που θα βοηθήσει να μάθω αν είσαι παιδί χωρισμένων γονιών …..

Λέγε εσύ.. δίπλα είναι το γραφείο της ψυχολόγου.. να δικαιολογήσει
κι αυτή την παρουσία της.. δικός μας άνθρωπος είναι..
Θα ρθείς και θα ξαναρθείς… επιχείρηση δεν μου θέλεις;
Εδώ!! μέλλουσα μικρομεσαία… Κοίτα με λέω και απάντα (!)

Υπέστης σεξουαλική παρενόχληση;
Μη με ειρωνεύεσαι εμένα «αν χρειαζόταν για να ανοίξεις μαγαζί»
Που δούλεψες;
Γιατί σταμάτησες;
Απολύσεις έχεις;
Ήσουν πρωτοπόρος στη δουλειά σου;
Είσαι δυναμική;
Ωραία ….
Θα σου κάνω μια έρευνα αγοράς θα στήσεις το κωλομάγαζό σου θα αρχίσεις να το δουλεύεις θα μου φέρεις το πρώτο τιμολόγιο για να πάρεις την πρώτη δόση επιδότησης..

Αν είναι το ίδιο με το Κ.Ε.Θ.Ι. σας (σιγά μη δεν είναι!!)
ΓΑΠ.. άϊ… εσύ και ο γρύλος σου…

Το τραγουδάκι από άλλο ανέκδοτον γιατί έτσι μας αρέσει!

30 Μαρτίου 2010

Σου το είχα πεί..τρέξεεεεε!

...

Ολες οι βασίλισσες δεν τρέχουν..
Να.. η βασίλισσα-μέλισσα .. όλα στα πόδια της..
Κηφήνες , εργάτριες, νταντάδες…
Κάτι ανάλογο με τις ανθρώπινες εστεμμένες.. ακόμα κι αυτές της καρδιάς..
Το μόνο που τις απασχολεί ο θρόνος τους..
ότι θρόνος και να είναι.. ακόμα κι’ αυτός μιας καρδιάς..

Η δική μας «βασίλισσα» που μάλλον καρικατούρα ήταν ,δεν είχε ευγενική καταγωγή και το όνομά της δεν θα το έβρισκες σε κανένα αντίστοιχο
Libro d Oro.
Την έχρισαν βασίλισσα όπως τον «Κουασιμόδο» για να χαρούν έστω και λίγο
…τόσος πόνος μέσα τους υπήρχε..
«Πώς να αρνηθείς τη χαρά σε κάποιον που χωρίς λόγο σε βλέπει σαν παιχνίδι
και το έχει ανάγκη όπως τα μωρά παιδιά..
Και ας ξέρεις πως τα παιδιά σχεδόν πάντα καταστρέφουν τα παιχνίδια τους
για να δουν τι υπάρχει μέσα… όταν έρθει η ώρα να παίξουν τους γιατρούς..»

Το βασίλειό της μια αλλόκοτη σκακιέρα χωρίς μαύρο –άσπρο.
Για να μην υπάρχει αντίπαλος και τα «πιόνια» να μπορέσουν με την άνεσή τους να διασκεδάσουν… ήξεραν πως η «βασίλισσά» ήταν το μοναδικό πιόνι αυτής της σκακιέρας.. Ο Κουασιμόδος τους..
Μια Εσμεράλδα ακούστηκε από κάπου μακριά να φωνάζει.. να προειδοποιεί
Αργά όμως …πολύ αργά.. η βασίλισσα – Κουασιμόδος ήταν κιόλας νεκρή..
Είχε τελειώσει η παρτίδα…

26 Μαρτίου 2010

Χωρίς τίτλο, χωρίς λέξη

...
Έστω.. και έτσι να περνάς..
Κρυφά.. και νύχτα..
Θα σε νοιώθω και θα ανοίγω το παράθυρο
Κι αν με ρωτούν τα σύννεφα γιατί..
Γιατί αγαπώ τα σύννεφα θα λέω..


Έστω.. και έτσι να περνάς..
Κρυφά ..σαν ίσκιος..
Κι άσε τις γρίλιες να μετανιώνουν
Που πονηρά σ’ άφησαν να περάσεις..Έστω.. και έτσι να περνάς..

Έστω και έτσι..
Βουβά χωρίς μιλιά
Οι λέξεις είναι ακριβές
Και δεν αξίζουν σε ανόητους
Και ονειροπαρμένους

24 Μαρτίου 2010

Ε(πα!πα!πα!)νάσταση......λαέ!


....
Τον πείραζε η αδικία .. Τον μάτωνε ..
Ήξερε από μικρός ότι η ζωή του θα ήταν ένα κυνηγητό..
Το κατάλαβε όταν για πρώτη φορά του χάραξε την πλάτη το μαστίγιο του Δον Χ…
Και ορκίστηκε .. αυτό το μαστίγιο κάποτε θα το γυρνούσε πάνω τους.
Φωτιά από τότε καίει τα σπαρτά των τσιφλικάδων, και το ξίφος του δείχνει στους φτωχούς αγρότες τον δρόμο της εκδίκησης ..
Κι’ όσο οι Δον ..πανικόβλητοι καταστρώνουν σχέδια εξόντωσής του
oι Δόνες του άνοίγουν τη νύχτα τα παράθυρά τους ραίνοντας το κρεβάτι τους με ροδοπέταλα.
Το πρωί θα εξαφανιστεί φορώντας τη μάσκα του και χαράζοντας το Ζ σε καρδιές και σε πόρτες..
Οι αγρότες παίρνουν στα χέρια τους τσουγκράνες και φτυάρια επιτέλους
Και ένας καινούργιος κόσμος έρχεται.. ο κόσμος που από μικρός ονειρευόταν.
...................................................................................
Έβγαλε τη μάσκα του, ακούμπησε το σπαθί του στο τραπέζι και κοίταξε χαμογελαστός το μαστίγιό του…
Χάραξε το σημάδι του ακόμα μια φορά..το σημάδι του ZORRO
Έκανε αποθήκευση και έκλεισε τον υπολογιστή του.
Άλλη μια επανάσταση είχε γραφτεί....


21 Μαρτίου 2010

Γελάω...


Αγ. Κωνσταντίνου.. χαμηλά.. δεν θυμάμαι…
Διασταύρωση.. ίσως και γραμμές .. περνάει τραίνο από κει;

Εγώ το λάφυρο του πολέμου των Ρόουζ ..
Τα λάφυρα δεν πρέπει να έχουν μνήμη γιατί αλλιώς θυμούνται μόνο πολέμους.


Πάντα αισθανόμουν μια απέχθεια …για τις πόρνες
Δεν ήξερα τι ήταν.. δεν είχα δει ποτέ καμιά..
Όμως τις φανταζόμουν με ξανθά μακριά μαλλιά έντονο άρωμα και χωρίς καρδιά.
Το σίγουρο όμως ήταν ότι σ’ αγκάλιαζαν ψεύτικα, όπως ψεύτικα σε φιλούσαν
Ακόμα και το όνομά σου στα χείλη τους σου φαινόταν άγνωστο.

Αγ. Κωνσταντίνου.. μήπως αν έστριβες δεξιά έβγαινες στην πλατεία Βάθη;
Γιατί δεν θυμάμαι;
Γιατί ήσουν λάφυρο μικρό.. που μόνο ένοιωθε.. όπως το μωρό που βρίσκει την θηλή από ένστικτο .

Ο νικητής και ο δυνάστης σε τράβαγε απ το χέρι .. μύριζε αλκοόλ..
Το αλκοόλ είναι χειρότερο απ τις πόρνες..
Και το καφενείο αλκοόλ μύριζε , ακόμα και το γκαρσόνι που πήρε το σημείωμα και εξαφανίστηκε.. οι θαμώνες ξαφνικά άλλαξαν ματιές μεταξύ τους..
Τα γκαρσόνια μερικές φορές δεν κρατούν κλειστό στόμα τους.
Τα λάφυρα έχουν μάθει να διαβάζουν τα μάτια.

Η πόρτα χάθηκε ..την έκρυψαν ξανθά μακριά μαλλιά και το καφενείο γέμισε
βαρύ άρωμα.. κάτι μέσα σου μίλησε για θηλή..
όμως δεν μπόρεσε να συνεχίσει.. φασαρία
Ψυχρές ματιές.. εκβιασμός.. βρώμικα λόγια ..
Το γκαρσόνι σκούπιζε τα ποτήρια του και οι θαμώνες έριχναν τα ζάρια τους.. τάχα αδιάφοροι , χάνοντας τις εξάρες που έφερναν.

Το λάφυρο έκλαιγε με αναφιλητά γιατί τα φιλιά και η αγκαλιά
ήταν ψεύτικα.. το ένστικτο..
κάποιος φώναξε σκάσε..
κάποιος του έδωσε χαστούκι..
αλλά αυτό είχε μείνει στη ψεύτικη αγκαλιά..
χωρίς να γνωρίζει ότι καμιά φορά τα λάφυρα γίνονται μέσον συναισθηματικού
εκβιασμού για τον έναν εκ των δύο Ρόουζ.

Γι αυτό σου λέω μάτια μου…. Γελάω.. ρέ! γελάω…..

(Αλιευμένο απ τη θάλασσα του διαδικτύου)

17 Μαρτίου 2010

Γαμώ την καταδίκη μου

Δυο ημερών δουλειά μου την έστειλε «στο αρχείο»
Το αρχείο είναι ο κάλαθος την αχρήστων
Η καντίνα έχει κλείσει και πεινάω.
Μια πανάκριβη γυναικεία τσάντα πέρασε δίπλα μου
και με κοίταξε με ύπουλη ματιά.
Θα πάω σπίτι και ύπνος δεν θα μου κολλάει
Και όσο κι’ αν λέω όχι τώρα, το ξέρω πως θα πιώ
για να σβήσω τις κυριακάτικες βόλτες, να ξεχάσω
τα τραγούδια και να υποκριθώ πως είμαι ο εαυτός μου
αυτός που δεν γνώρισες γιατί το μόνο που ήθελες ήταν μια φίλη.
Στην έδωσα λοιπόν αλλά χάθηκα εγώ.
Να σε είχα μπροστά μου και να σου έδινα ένα χαστούκι
μαζί με την πλαστή μου ταυτότητα !
Μα τι λέω ο δειλός .. ποτέ δεν θα σε στεναχωρούσα
Πίστευε ότι θες για μένα Εγώ θα βρω τρόπο να κοιμηθώ ..

2:30 ξημέρωμα ποιας μέρας;
Η κουζίνα γεμάτη άπλυτα πιάτα.
Ένα ποτήρι θα πλύνω μόνο.. και πλένοντάς το
θα σκεφτώ πως η μόνη όμορφη στιγμή μου σήμερα
ήταν πως μια γυναικεία τσάντα πέρασε από δίπλα μου
και μου έριξε μια άγρια ματιά.. η «καλή» "συνάδελφος." Χα!

το άσμα για μένα όσο θα πλένω το ποτήρι

16 Μαρτίου 2010

Φτού σου!



Σε κοιτάζω όπως κάθεσαι απέναντί μου και εύχομαι να μη σου μοιάσω..
Πριν λίγο μου ζήτησες το μπλοκάκι μου και σχεδόν στο πέταξα στα μούτρα βλάκα..
Χωρίς ορνιθοσκαλίσματα χωρίς την ευανάγνωστη μοναδική γραμμή
που επικυρώνει ότι δεν κάνω ότι έκανες εσύ για να σε έχω τώρα μπροστά μου
έτοιμο να ξεκουμπιστείς και πάλι για ταξίδι στο εξωτερικό.

Πόσοι διαβάζουν ρε χάπατο τα πομπώδη εγκεφαλικά σου κομμάτια;
Απ την κοινή γνώμη εννοώ… γιατί δεν απευθύνεσαι σ’ αυτήν ρε ποιοτικέ!
Παρά μόνο στ’ αφεντικά σου πουλημένε για να δείξεις ότι η κωλοφυλλάδα
παίρνει στα σοβαρά το ρόλο τους και το ενδιαφέρον τους για το «καλό» του τόπου. Τα ίδια έκανες και με τα προηγούμενα τσουτσέκια.

Κοιτάς απ το παράθυρο και αν σε δει κάποιος που δεν σε ξέρει θα νομίσει πως είσαι «αριστερός» (μη χέσω) τόσο ενθουσιασμό δείχνει η σκατόφατσα σου με τους απεργούς που περνούν.. Πουλημένε ..θα παίξεις καλά τον ρόλο σου αν έρθει το πάνω κάτω .

Την ίδια έκφραση έχεις και όταν σου έρχονται οι προσκλήσεις για συνοδεία των υπουργών. Και δεν είναι ούτε το πολιτικό σου πιστεύω ..δεν έχεις.. ούτε η διεύρυνση του σκουληκιασμένου σου μυαλού που σε κάνουν να παθαίνεις ξύπνιος ονείρωξη μαλάκα .. αλλά μόνο ότι τα έξοδα θα είναι πληρωμένα
απ αυτούς που περνούν αυτή τη στιγμή απ έξω σε πορεία..

Και να σου πω και κάτι;
Μια δυο φορές μπήκα σε πειρασμό να δανειστώ το θέμα μου..
Η φάτσα σου με απέτρεψε.. μην γίνω σαν και σένα…

15 Μαρτίου 2010

Τα άγνωστα και τα καινούρια.

...
Τα χάνω ο πούστης μια ζωή.. Ευτυχώς για λίγο..
Και δεν μπορώ τις πλάκες.

Πέμπτη.. κάποτε:
Εκπαίδευση στα πυροβόλα ,όπου και μου αναθέτουν να είμαι αρχηγός στο τέταρτο στοιχείο όπως ορίζει και η ειδικότητα μου.
Χαμός , ωραία εμπειρία που έκ των πραγμάτων όμως δύσκολα θα έχει συνέχεια.
Με το που γυρίζουμε με βουτάνε και με βάζουν να ξεφορτώσω ..ξύλα!
Αμέσως μετά πάω μαγειρεία φεύγω 2:30 και στις 3 έχω νούμερο.
Εκεί παθαίνω μεγάλη νίλα γιατί όντας ξεθεωμένος με παίρνει ο ύπνος.
Ένας χαζοχαρούμενος μου κρύβει το όπλο και με ξυπνάει δημιουργόντας πανικό για την απώλεια. Μην τα πολυλογώ έπαθα μεγάλη πλάκα..

Τα χάνω ο πούστης μια ζωή.. Ευτυχώς για λίγο..
Και δεν μπορώ τις πλάκες.

Άδεια για ανάρτηση και τα γνωστά..ευχαριστώ, τιμή μου κτλ κτλ..

Δευτέρα πρωί:
Τελικά πήρα άδεια ή δεν πήρα;
Εγώ λέω ναι! έχω το μέηλ.
Και που να κάνω σύνδεση;
Κανένας δεν απαντά..
Θα την κάνω την ανάρτηση.. και κάνε μου μήνυση ..

Οι «Τζούλιες» της ζωής μας


1) Στον ίδιο παρονομαστή και στο ίδιο τσουβάλι, όσοι έγραψαν, ασχολήθηκαν
και κορόιδεψαν …. Αλλά κυρίως στο ίδιο τσουβάλι μ’ αυτούς που φτιάχνουν Τζούλιες.
Η συνταγή γνωστή. Ένα όμορφο σκαρί - όχι απαραίτητα θηλυκό- ένας μάνατζερ κατά προτίμηση τρίτου φίλου (υπάρχει λόγος) και τα απαραίτητα ΜΕΣΑ.
Και όσο πιο μέσα είναι τα μεσα τόσο θα μας παίρνουν τον άρτο και θα μας κερνάνε Τζούλιες..

2) Τζούλια.. Ιουλία …Ιόλη….

Κι εδώ η συνταγή γνωστή…. Μόνο που δεν έχει σημασία το σκαρί..
Μπορεί να είναι και μια ψαρόβαρκα.. φτάνει να υπάρχει υπόβαθρο
Και να είσαι μάστορας ..να ψάξεις να το βρεις γιατί δεν φαίνεται πάντα..
Εδώ τα μέσα είναι διαφορετικά.. χωρίς λάμψη.. βουβά.
Μπορεί να χρειαστεί να κολακέψεις , να πουλήσεις αισθήματα αλλά καμιά φορά φτάνει και ένα χτύπημα τάχα φιλικό στον ώμο..
Ανάλογα τι λείπει και τι έχει ανάγκη η κάθε Τζούλια –Ιουλία –Ιόλη…

Το αποτέλεσμα και στις δυο περιπτώσεις το ίδιο..
Κάποιος κάτι κερδίζει απ αυτές.. έστω και ενός λεπτού διασκέδασης
Η απορία και στις δυο περιπτώσεις η ίδια..
Κανείς δεν ασχολήθηκε με το αν οι Τζούλιες έχουν ψυχή..

ΣΣ: Στον ίδιο παρονομαστή κι εγώ βεβαίως αφού «σκότωσα» μια Ιόλη..


6 Μαρτίου 2010

Το.. τρία..

....
Πνίγομαι σου λέω…μη με ρωτάς.. ακόμα θυμάμαι..
Μα ίσως να σε φοβάμαι..
όπως όλα τα όμορφα πράγματα που δεν κρατάνε πολύ.
Αυτά ..τα όμορφα που κοιτάμε στις βιτρίνες και ονειρευόμαστε
μέχρι κάποιος βιαστικός του δρόμου να πέσει πάνω μας και μας ξυπνήσει..
Σου είπα ποτέ πως εγώ ο δρόμος; Εγώ ο βιαστικός;

Πνίγομαι σου λέω…μη με ρωτάς.. ξέχασα τις λέξεις..
Αν δεν τις χειρίζεσαι σωστά τις ξεχνάς
για να μη σε σκοτώσουν..
Καμιά φορά τις σκορπάς σε «αγνώστους» .. κι έχεις πεθάνει..
δεν το ξέρεις.. το σώμα μόνο αντιδρά «επιθανάτια»
μα εσύ έχεις φύγει… αυτό το αθάνατο νερό… πλάνη..

Πνίγομαι σου λέω.. μη με κοιτάς… δεν βλέπω..
Όλη η ζωή σε εικόνες…ασπρόμαυρο φιλμ… ταινία ..
Περνάνε η μια την άλλη χωρίς να τις προλαβαίνω
Κομμένες.. μονταρισμένες.. χωρίς να βγάζω νόημα..
Ακριβώς όπως οι ζωές των δρόμων και των βιαστικών..

Καταθέτω τα όπλα.. δεν έχω πια τίποτα να πω…να κάνω,
να ζητήσω ..να απαντήσω.. παρακολουθώ μόνο..αυτό έμεινε..


3 Μαρτίου 2010

Είναι αργά;

.......

Κάπου διάβασα ότι οι έξυπνοι άντρες είναι και οι πιο πιστοί
Νομίζω πως είμαι λίγο έξυπνος.. να είναι ιδέα μου;
Άρα η ερώτηση περιττή

2 Μαρτίου 2010

Και όμως...γράφτηκε

.....
Θέλω να σου γράψω δυο αράδες
αλλά πνίγομαι...
θέλω να βρω τις ομορφότερες λέξεις αλλά χάνονται...
θέλω να θυμηθώ να σε μισήσω
αλλά ξεχνάω...
θέλω να φύγω
αλλά πάντα έρχομαι...
θέλω να τελειώσει
μα πάντα αρχίζει ...
θέλω να νεκρωθώ
και πάντα μ' ανασταίνεις...
θέλω να χαθείς
και τρέμω την απουσία σου...
θέλω ......
Μήπως τελικά σ’ αγαπάω;


Απ τα λίγα που μπορούν να συγκινήσουν έναν άνδρα..
Αλήθεια υπάρχουν γυναίκες που νοιώθουν έτσι ακόμα;
Που μπορούν να γράφουν έτσι ακόμα;

Κλοπή:Απ τη θάλασσα του διαδικτύου… τοίχος.. ντουβάρι …δεν θυμάμαι
πως τη λένε


(.. Όποια και να είσαι, σε λάθος εποχή γεννήθηκες πριγκηπέσα)

1 Μαρτίου 2010

Πρώτος..Δεύτερος...και τρίτος..

......

Ο τρίτος σε αρκετές περιπτώσεις είναι ένας ηλίθιος
Είναι ο τρίτος που φωνάζουμε έτσι για να μην είμαστε μόνοι μας.
Αυτός μπορεί να μη θέλει να ρθεί για δικούς του λόγους αλλά είπαμε… ηλίθιος.

Ένας ηλίθιος μπορεί να βρεθεί σε πολλές συζητήσεις σοβαρές και μη..
που βεβαίως δεν είναι ικανός να τις ξεχωρίσει.. και οι άλλοι το ξέρουν..

Μπορεί ακόμα να βρεθεί μπροστά σε έναν τρυφερό διάλογο και να μην αναρωτηθεί «εγώ τι διάολο θέλω εδώ!»
Διάλογος μεταξύ δύο ατόμων μπορεί να γίνει με πολλούς τρόπους..
Αλλά το αποτέλεσμα είναι το ίδιο.. πομπός και δέκτης και το ανάποδο..

Ο παρακάτω διάλογος είναι περίεργος…αλλά μόνο για τον ηλίθιο..

- Πρώτος: Κράτησέ με (Διονυσίου)
-Δεύτερος: Είπα να φύγω (Αδαμαντίδης)
-Πρώτος: Όλα για σένα είμαι εγώ (Μητροπάνος)
-Δεύτερος: Φύλλα φθινοπωρινά ( Φ. Νικολάου)
-Πρώτος: Ένα τραγούδι πες μου ακόμα (Ρίτα )
-Δεύτερος: Έκλαψα χθες (ίσως Μαρινέλα)

Ο τρίτος στον κόσμο του!!!!!!

Και ό διάλογος συνεχίζεται μεταξύ των δύο:
-Όσοι αγαπούν..
-Εγώ ειμαι αητός
-Μυστικέ μου έρωτα..
-Θυσιάστηκα για σένα
-Στο άδειο μου πακέτο..
-Συγνώμη
-Έρωτα μου αγιάτρευτε..
-Εσύ μου μιλάς στην καρδιά μου
-Παράπονο μου..

Ο τρίτος εκεί… χαμπάρι!

-Το ποτάμι
-Το φορτηγό
Ιστορία μου
-Με τελείωσες
-Σε σκέπτομαι..
Κτλ. Κτλ.. κτλ …κτλ ..κτλ.. .κτλ

Και να και ένα για τον ηλίθιο για να περνά
την ώρα του…

Maraz (Sibel Can) !!!!!!!!! (γέλια... οι δύο!!!)


ΥΓ: Το «τρίτο» παρεμπιπτόντως είναι και μία σάλτσα ιταλική
που παρασκευάζεται με βασιλικό, κουκουνάρι κτλ
κάτι σαν το "πέστοοοοοοοοο!!!!!"
Με ντουντούκα , με γιουκαλίλι με ότι θές…ηλίθιε!
Αλλά πές το σε σένα … για να το χωνέψεις τρίτε!!!

ΥΓ2 Τη σάλτσα τη ξέρουμε όλοι είνα συνοδευτικό για να νοστιμίσει
το φαϊ..