13 Ιουνίου 2011

To Sir With Love




Δεν σε καταλάβαινα τότε ..το θυμάσαι..
Ίσως γιατί δεν άκουγα τι έλεγες παρά μόνο σε κοίταζα, στα χέρια, στο πρόσωπο, στα μάτια..

Κοίταζα τα χέρια σου που χάραζαν τον πίνακα με τις χρωματιστές κιμωλίες  που μπορούσαν το ίδιο εύκολα να με ταξιδεύουν μέσα στις θάλασσες που ζωγράφιζες απ τη μια , και μέσα σε ένα χάος αριθμών, υπολογισμών, ασκήσεων με μοναδικό σκοπό την λύση , απ την άλλη..

Κοίταζα το πρόσωπό σου για να καταλάβω γιατί συννέφιαζε  όσο η θάλασσα μεγάλωνε  βάφοντας μπλε το μαύρο ένα μπλε προσεκτικό ..που γνώριζε πως τα όριά του έφταναν μέχρι την άκρη του πίνακα και ποτέ παραέξω.
Και τα μάτια σου ….

Ένα ταξείδι από μόνα τους που ξαπόσταιναν και άστραφταν μόνο σαν έφτανες στη λύση .. «χάος» κι αυτή.. με όρια τα ίδια.

Και απ όλα κράτησα μόνο τη θάλασσα..
Κι ακόμα την ταξιδεύω.. ξεπέρασε τα όρια που της είχαν βάλει έσμιξε σχεδόν με τον ουρανό, αν έμενες εδώ , θα ήσουν περήφανος για μένα.

Όμως εσύ διάλεξες την λύση στις ασκήσεις και στους υπολογισμούς των άλλων.
Μια λύση που μόνο ένας σαν και σένα θα διάλεγε για να ξεπλύνει την ντροπή που απλόχερα μοιράζουν  μερικοί για να μην νιώθουν μοναξιά..
Κι αυτοί δεν έχουν όρια ..όχι πως είναι θάλασσες … μα χάος ..το πραγματικό χάος

( πάλι ενοχλώ…. Πάλι στη γωνία θα με βάλεις μέχρι να χτυπήσει το κουδούνι?)

 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου